Met hart en ziel…

beleef ik dag na dag mijn werk. Na jarenlang gewerkt te hebben in de administratie vond ik mijn grote passie: families begeleiden bij hun verdriet, in hun rouwproces.

De afgelopen jaren overleden een aantal mensen in mijn eigen familie. Op vraag van de familie nam ik de taak van uitvaartmoderator op. Met knikkende knieën stond ik telkens achter het spreekgestoelte. Ik zal deze afscheidsmomenten nooit vergeten. Het klinkt misschien vreemd, maar ik voelde enorme voldoening. Over hoe we alles hadden gedaan. Tot en met de koffietafel, het zogenaamde ‘troosteten’. Uit deze ervaringen putte ik mijn kracht.

Jouw verdriet is uniek, net zoals je vingerafdruk. Dat maakt mijn werkdag telkens weer anders. Ik leer bij elke ontmoeting bij. Ik ben ‘leerling van het leven’.

Samen op weg…

Ik kom bij je thuis of we ontmoeten mekaar in het rouwcentrum. Tijdens het gesprek wandelen we samen door het leven van de overledene. Tijdens onze wandeling ontmoeten we het lief. Maar dikwijls ook het leed. Jij kent je dierbare immers het best. Wat willen jullie zéker verteld hebben? Of juist niet? Zijn er familieleden die zelf iets willen komen vertellen? Ik wijs je soms de weg en loop af en toe even achterop als de situatie dit vraagt: ik beleef mee, luister en… fluister.

Er is niet alleen verdriet. Er wordt ook wel gelachen, zelfs tijdens de uitvaart. Bij leuke anekdotes en grappige herinneringen. Of die éne irritante eigenschap, waar je jezelf zo graag vandaag nog eens voor één keer aan zou willen ergeren.

Als je zelf mee vormgeeft wordt het afscheid verbindend en waardevol.  Een eerste belangrijke stap in je rouwverwerking.

Bij een afscheid is zo veel meer mogelijk dan je denkt

Dikwijls voel ik dat families iets in hun hoofd hebben, maar ze het tijdens het gesprek niet durven aan te kaarten. Meestal omdat ze denken dat het niet gepast is. En dat is typisch Vlaams: “Wat gaan de mensen daarvan zeggen?”.

Mijn advies: doe alles wat je vindt dat bij jou én de overledene past. Van tekst, tot muziek, tot ritueel, tot … Je mag achteraf nooit spijt hebben van gemaakte keuzes. Laat staan blijven piekeren over “Hadden we maar…”.

Je kunt maar één keer voorgoed afscheid nemen van iemand.
Laat deze laatste wandeling dan ook een memorabele zijn!

De dood brengt verdriet. Ongetwijfeld.
Maar een mooi afscheid kan ook
hoop geven voor de toekomst.
De woorden van het einde
zijn de kracht voor een nieuw begin.

Heb je al aan de muziek gedacht?

Op het internet vind je talrijke playlists en suggesties voor ‘gepaste’ muziek bij een uitvaart. Stuk voor stuk prachtige nummers. Daar is niets mis mee.

Maar misschien was oma een echte ‘Dancing Queen’, je vader ‘Born to be wild’, of danste je partner graag in de ‘Purple Rain’. En opa dan, die ‘Jodelende Fluiter’? Is deze muziekkeuze dan niet ‘gepast’ wanneer we dit leven samen vieren?

Voor wie bidden wil

Een afscheid in een aula. Samenzijn in stilte en muziek, woord en gebed.
Ook dit is mogelijk.

Want bidden en steun vinden bij mekaar kunnen we overal.

 

Rituelen

In een periode van verdriet ontbreken ons soms de woorden. Op dat moment kunnen rituelen helend werken. Een roos bij de urne leggen, een ‘steen verleggen’, het uitschenken van het allerlaatste Duveltje…

Gaan we samen op zoek naar hét ritueel voor uw dierbare?